Ze is een echte professional, goed in haar werk. Het is niet snel goed genoeg. Het kan altijd beter. Of meer. Of sneller. Ze is een aanpakker, een doorzetter en een perfectionist. Dus werkt ze nog maar weer een tandje harder.

Het liefst houdt ze iedereen te  vriend en staat ze voor iedereen klaar. Omdat ze het fijn vindt om anderen te helpen. Ook al gaat het soms ten koste van haarzelf.

Anderen mogen fouten maken, maar ze staat het zichzelf absoluut niet toe. Bang om iemand teleur te stellen of kritiek te krijgen. Wat daar zo erg aan is, kan ze niet goed onder woorden brengen. Het voelt vooral zwaar. Verstikkend. “Het is hoe ik het voel”, zegt ze. Het maakt dat ze steeds meer op haar tenen gaat lopen.

Goed gevoel

Als iets lukt geeft dat een goed gevoel en leeft ze op. Maakt ze volop plannen en ziet ze de zon weer schijnen. Maar o wee, als het niet loopt zoals ze voor ogen heeft. Zonder succes voelt ze zichzelf maar weinig waard. En gaat ze twijfelen. Aan wat anderen van haar vinden, haar vriendschappen, haar keuzes. Maar vooral aan zichzelf. En doet ze maar weer wat meer haar best. Omdat ze niet wil falen. Het houdt niet op.

Wat zie jij? Balans? Of het streven naar perfectie?

“Sommigen noemen het perfectionisme”, zegt ze, “maar zo erg is het toch niet?”. Maar ja, ze heeft er wel steeds meer last van. Van al dat getwijfel of het wel goed genoeg is. Het getwijfel of ze iets wel of niet zal doen. Twijfel of ze zal zeggen wat ze denkt. Twijfel of ze er wel toe doet. Het kost haar bakken met energie.

Ze is het zat. Ze wil zich weer trots voelen op zichzelf.

“Kun je me helpen?”, vraagt ze. Het is de start van een mooi coachtraject.

Hoe perfectionistisch ben jij?

Nog meer inspiratie