Cindy“Ja, ik begrijp het”, zegt hij. We hebben het net gehad over ruimte pakken en hoe je daarmee invloed op gesprekken kunt uitoefenen.
Ik kijk hem aan. Iets in mij zegt dat het nog niet voldoende geland is. Dat hij het begrijpt geloof ik. Maar of hij het ook echt voelt betwijfel ik.
Zal ik …? Nee, dat is raar. Toch zegt iets in mij dat ik moet gaan staan. Geen idee waarom.
Ik besluit mijn gevoel te volgen en vraag hem ook te gaan staan. Hij kijkt me wat verbaasd en onzeker aan. “Eh, dit voelt wel wat vreemd”, zegt hij aarzelend.
Ik voel zijn ongemak, maar laat me er niet door weerhouden en zet door. De oefening die we doen haalt hem uit zijn hoofd. In plaats van erover na te denken ervaart hij waar zijn eigen invloed zit.
Als we beiden weer op onze plek zitten zegt hij “Zo, dit vond ik echt spannend. Bizar hoeveel kwartjes er nu vallen. Ik snap nu echt hoe ik zelf meer invloed op gesprekken kan uitoefenen”.
Twee weken later herhaalt hij deze woorden en vertelt trots wat er daarna is gebeurd. Hij heeft zonder schroom gesprekken gevoerd met zowel zijn medewerkers als zijn leidinggevende. Hij heeft duidelijk aangegeven wat zijn doelen zijn en wat daarvoor nodig is. Vragen die hij niet direct kon beantwoorden heeft hij geparkeerd zodat hij daar later op terug kon komen. In plaats van achteraf te piekeren over hoe hij het anders had moeten doen, is hij tevreden naar huis gegaan.
Zijn ontspannen glimlach overtuigt me. Het is geland.
Soms heeft je denken de overhand. Je snapt wel wat er gezegd wordt, maar doordat je het niet voelt kun je er niets mee. Als je het al probeert, voelt het onecht en vreemd. Pas als je zelf ervaart hoe het werkt en wat het je oplevert, ga je het echt doen.
Dat is ook waarom zelfhulpboeken vaak niet voldoende werken. Wat je leest klinkt logisch, maar je hebt vaak nog geen idee hoe je het moet toepassen en misschien twijfel je er zelfs aan of het ook voor jou kan werken.
Dat is waar ik mee help. Zodat je niet alleen snapt hoe het anders kan, maar het ook gaat doen. Je in gesprekken niet langer meer in een hoek laat duwen, maar van je laat horen als je dat wilt. Zodat er geluisterd wordt naar jouw inbreng en je daadwerkelijk invloed hebt op het verloop van het gesprek. En je niet meer laat forceren tot een antwoord waar je zelf niet achter staat.
Hij had de neiging om vooral achteruit te stappen. Afwachtend te zijn met het geven van zijn mening. Daarmee gaf hij anderen onbewust alleen maar meer ruimte om hun argumenten op tafel te leggen en hem tot een antwoord te forceren. Met als resultaat dat hij, ondanks zijn goede voornemens, weer moest constateren dat hij zich in een hoek had laten drijven.
Door letterlijk te blijven staan in plaats van achteruit te stappen en zelfs een stap naar voren te doen, ervaarde hij zijn eigen invloed. Eerst nog wat aarzelend, maar hij liet zich niet langer in een hoek duwen.
En toen hij een stap naar voren deed, deed ik, als zijn tegenspeler in deze oefening, automatisch een stap achteruit. Door zijn eigen invloed letterlijk te ervaren, kreeg hij vertrouwen om het ook in zijn werksituatie toe te passen.
Hoe zit dat met jou? Voel jij je weleens in een hoek gedreven? Geef je ruimte weg, of durf je ook ruimte te pakken? Heb jij voldoende invloed in gesprekken?
Wil je een specifieke tip hoe jij dit kunt aanpakken in jouw situatie? Neem dan contact met me op voor het inplannen van een gratis inspiratiegesprek.
Mail naar Cindy@cinz-training.nl
Groeten,
Cindy
Volg me ook op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/cindybakker1/.
